Isang dipang langit by A. Hernandez
Amado V. Hernandez
Akoy ipiniit ng linsil na langi
hangad palibhasang diwa koy pilitin,
katawang marupo, aniya’y pagsuko,
damdami’y supil na;t maihiin ay supil
Ikinulong ako sa kutang malupit;
bato bakal punlo, balasik ng bantay:
lubos na tiwalag sa buong daigdig
at inaring kahit buhay man ay patay
Sa munting dungawan, tanging abot-malas
ay sandipang langit na puno ng luha ,
maramot na birang ng pusong may sugat
watawat ng aking pagkapariwara.
Sintalim ng kidlat ang mata ng tanod,
sa pintong may susi’y walang makalapit
sigaw ng bilanggo sa katabing muog,
anaki’y atungal ng hayop sa yungib.
Ang maghapo’y tila isang tanikala
na kalakaladkad ng paanang madugo,
ang buong magdamag ay kulambong luksa
ng kabaong waring lungga ng bilanggo.
Kung minsa’y magdaan ang payak na yabag,
kawil ng kadena ang kumakalanding;
sa maputlang araw saglit ibibilad,
sanlibong aninong inilwa ng dilim.
Kung minsan, ang gabi’y biglang magulantang
sa hudyat--may takas!--at asod ng punlo;
kung minsa’y tumangis ang limang batingaw,
sa bitayang muog, may naghihingalo
At ito ang tanging daigdig ko ngayon--
bilangguang mandi’y libingan ng buhay;
sampu, dalawampu, at lahat ng taon
ng buong buhay ko’y dito mapipigtal.
Nguni’t yaring diwa’y walang takot-hirap
at batitis pa rin itong aking puso:
piita’y bahagi ng pakikilamas,
mapiit ay tanda ng hindi pagsuko.
Ang tao’t Bathala ay di natutulog
at di habang araw ang api ay api,
tanang paniniil ay may pagtutuos,
habang may Bastilya’y may bayang gaganti.
At bukas, diyan din, aking matatanaw
sa sandipang langit na wala nang luha,
sisikat ang gintong araw ng tagumpay . . .
layang sasalubong ako sa paglaya!
Bartolina ng Muntinlupa
Abril 22, 1952
http://bulatlat.com/news/2-44/2-44-amadolangit.html
To be a man is to be responsible. It is to feel shame at the sight of what seems to be unmerited misery. It is to take pride in a victory won by one's comrades. It is to feel, when setting one's stone, that one is contributing to the building of the world.
ReplyDeleteEach of us has the right and the responsibility to asses the road which lie ahead and those over which we have traveled, and if the feature road looms ominous or unpromising, and the road back uninviting-inviting, then we need to gather our resolve and carrying only the necessary baggage, step off that road into another direction. If the new choice is also unpalatable, without embarrassment, we must be ready to change that one as well.
ReplyDeleteI believe that every right implies a responsibility; every opportunity an obligation; every possession, a duty.
ReplyDeleteYou must choose the thoughts and actions that will lead you on to success.
ReplyDeleteAs human beings, we are endowed with freedom of choice, and we cannot shuffle off our responsibility upon the shoulders of God or nature. We must shoulder it ourselves. It is up to us.
ReplyDelete